To minie

Pamiętam, jak na jednym ze spotkań Klubu Mam czułam się trochę wyobcowana. Miałam inne życie i inne problemy niż pozostałe uczestniczki. Byłam tam bez dziecka. Moja córka była w przedszkolu. O drugim dopiero marzyłam. Dziewczyny rozmawiały o tym, jak trudno jest znaleźć chwilę dla siebie przy malutkim dziecku, wyjść samej, spędzić wieczór tylko z mężem. Dla mnie były to już kompletnie abstrakcyjne problemy. Moje dziecko już nie było karmione piersią, chodziło do przedszkola, samo zasypiało i chętnie spędzało weekendy u dziadków. Kiedy uświadomiłam sobie, jaka przepaść dzieli mnie od reszty mam z klubu, najpierw zrobiło mi się głupio i przykro z ich powodu. A potem pomyślałam, że może to moje doświadczenie jakoś je pocieszy. Podzieliłam się z nimi tym, na jakim jestem etapie. Było kilka głosów: „Weź, nie mów, ale Ci dobrze”. Kilka kobiet podziękowało mi za moją opowieść, bo rzeczywiście je pocieszyła, była im w tym momencie potrzebna. Potem często powtarzałam młodym rodzicom, że jedyna stała rzecz w rodzicielstwie to zmiana i że o wszystkim można pomyśleć: „to minie”.

Czasem boimy się mówić, że nam dobrze, lekko w naszym macierzyństwie, bo wszyscy wokół narzekają. Obawiamy się, że ktoś może się poczuć gorzej. Wydaje się nam, że zostaniemy posądzone o przechwalanie się albo dowalanie innym mamom. A może nasze świadectwo jest tym, czego inna kobieta właśnie teraz potrzebuje. Może dajemy jej nadzieję, że „to minie” i nadejdzie łatwiejszy etap (przynajmniej na tej konkretnej płaszczyźnie). Warto mówić, że jest dobrze, warto chwalić, kiedy jest lekko. To JEST pocieszające.

Dzisiaj ja potrzebuję trochę pocieszenia. Napisz mi, że będzie łatwiej, że to minie, że będę te chwile wspominać z tęsknotą. Napisz, że jest dobrze.

PS.Dziękuję Marii Block za jej wpis na blogu Mama na Puszczy. Chociaż u niej powód owej lekkości jest inny, bardzo mi ten post pomógł.